De Koninklijke Harmonie Ste Cecilia Veurne werd reeds gesticht in 1822 en is dus al meerdere eeuwen actief!
Ben je van plan om een festiviteit te organiseren dan zorgen wij heel graag voor dat ietsje extra met een muzikale omlijsting.
Als hedendaagse muziekharmonie bevat ons repertorium zowel bewerkingen van populair gekende klassieke melodieën als moderne hits of meezingers. Wij zijn al lang afgestapt van het gangbare concept en wij laten iedereen genieten van modern klinkende muziek.
Dit alles wordt gebracht met een bezetting van een 30-tal muzikanten op een eigentijdse manier en afgestemd op het hedendaagse publiek.
Met uitzondering van de periode 1 juli – 15 augustus kan gans het jaar beroep op ons worden gedaan voor één of ander concertoptreden.
Op zaterdag 26 maart wordt het startschot gegeven van het jubileumjaar van de harmonie. Er wordt een academische zitting georganiseerd waarbij 200 jaar geschiedenis van de harmonie in de kijker wordt geplaatst.
Ter gelegenheid van de 200ste verjaardag van de Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia Veurne schreef de voorzitter een boek. Dit kan aangekocht worden in Visit Veurne. De kostprijs bedraagt 20 euro.
Voor meer info: klik op de knop hieronder!
Woordje van de voorzitter:
De Koninklijke Harmonie Ste Cecilia is een der oudste maatschappijen van ons land, daar ze officieel opgericht werd in 1822. Ze is ontstaan uit een zangvereniging die jaarlijks moest optreden voor baljuw en schepenen in het Landhuis onder de Ceciliatoren…
Geschiedenis:
De muziekmaatschappij St.-Cecilia werd opgericht op 12 september 1822. De harmonie had de heilige Cecilia als patrones en nam de kenspreuk ‘amor docet musicam’ aan, ‘de liefde onderwijst de muziek’. De harmonie St.-Cecilia werd in deze periode aanzien als het stadsmuziek.
Wanneer Leopold I, na zijn benoeming tot koning der Belgen, zijn intrede deed in het land via Veurne op 17 juli 1831, was het St.-Cecilia, die aan het hoofd van de stoet, de vorst verwelkomde. Tijdens deze gelegenheid had de harmonie gevraagd aan de nieuwe koning, om haar de titel ‘Koninklijk’ te willen verlenen. Dit werd haar toegestaan en op 30 augustus 1833 bekrachtigd. De koning is dan ook sinds 17 juli 1831 beschermend lid van de harmonie.
In datzelfde jaar deed er zich echter een geschil voor, en onttrokken verschillende leden zich aan de harmonie, om een nieuw muziekgenootschap op te richtten: ‘Apollon’.
De tweedracht met St.-Cecilia duurde tot in 1849. Nadat St.-Cecilia van de koning een vaandel kreeg, deed het stadsbestuur alle moeite om de beide muziekmaatschappijen opnieuw te verzoenen. ‘Apollon’ deed afstand van haar naam en vaandel en de leden vervoegden opnieuw de harmonie St.-Cecilia. De harmonie hield zich vooral bezig met het geven van concerten en serenades, wandelconcerten, het opluisteren van misvieringen, enz., maar sinds kort waagde ze zich ook net buiten Veurne met enkele muzikale uitstapjes.
Vanaf 1865 beschikte de harmonie ook over een militair uniform om de openbare plechtigheden te verzorgen.
Het Sasje ‘Willen is Kunnen’, 1899
Bron: J. AMEEUW en W. VILAIN, Het Veurnse van toen, Brugge, Vandewiele PVBA, 1978, p.49
Op 29 juni 1873 vierde de maatschappij haar 50-jarig bestaan. Het eerste gedeelte van het feest bestond uit een muzikale ochtend, waarbij het muziekkorps in uniform en met het vaandel op kop, door het centrum van Veurne paradeerde. Tijdens het tweede deel van de viering werd er een banket gegeven in het lokaal van de harmonie, ‘l’Hotel du Commerce’.
De harmonie werd door het stadsbestuur uitgenodigd om op 17 juli 1886 op de grote markt enkele muziekstukken te spelen, ter gelegenheid van de opening van de spoorweg Nieuwpoort-Veurne. Enkele maanden later verkeerde de harmonie opnieuw in feeststemming. De stad kreeg immers het bezoek van Koning Leopold II op 22 september 1886. De koning verbleef op dat moment te Oostende en arriveerde in de namiddag per trein in Veurne. Hij kreeg een rondleiding in de stad en werd op het stadhuis ontvangen, waar hij door de burgemeester werd herinnerd aan het feit dat Leopold I bij zijn aanstelling als eerste koning der Belgen, allereerst een bezoek bracht aan Veurne. Tegen de avond zou Leopold II opnieuw naar Oostende afreizen en werd hij bij zijn vertrek door de harmonie St.-Cecilia vereerd met het nationale volkslied, de ‘Brabançonne’.
Een tiental jaren later werd een aparte afdeling opgericht binnen de harmonie. Deze groep bestond uit een 20-tal jonge muzikanten, die speelden, onder de naam ‘Willen is kunnen’. Ze hadden hun lokaal in de wijk ‘Het Sasje’, en werden dan ook heel vaak ’t Sasje genoemd.
Een verplichting om in dit orkestje te spelen was dat men eveneens lid was van de harmonie St.-Cecilia. Het had vooral tot doel om kleine uitstapjes te doen in Veurne of om feesten en bals van verenigingen in de stad op te luisteren. Het Sasje-muziek genoot in Veurne een enorme populariteit en ze waren vooral berucht voor het opluisteren van de kermis op hun eigen wijk op de laatste zondag van augustus. Daar waar St.-Cecilia een elitair korps was, die grote faam genoot binnen heel België, was het Sasje-muziek eerder een volks genootschap, die zich enkel bezighield met het entertainen van de plaatselijke bevolking.
De Koninklijke Harmonie St.-Cecilia Veurne, 1895
Op zondag 27 juni 1897 werd opnieuw feest gevierd, ditmaal om de 75ste verjaardag van de harmonie te vieren. De voorbereidingen voor dit gebeuren starten al in 1896. Er werd een speciale feestcommissie aangeduid, die zich zou bezighouden met de organisatie. Er werd een nieuw militair uniform aangekocht. De leden hadden zelf de keuze om dit uniform geheel of gedeeltelijk te bekostigen, maar wanneer men zich niet in de mogelijkheid bevond om dit aan te kopen, zou de voorzitter financieel bijspringen. Met de invoering van het nieuwe uniform werd eveneens een kleding comité opgericht, die instond voor het verwerven en onderhouden van de uniformen.
De viering van het 75ste jaar bestaan van de harmonie nam zijn aanvang met de vorming van een stoet, waarbij de harmonie samen met de ereleden, de rederijkerskamer Rhetorica, de koorzangerskring ‘De Verenigde Vrienden’ en de koorzangerskring ‘Jeune France’ van Duinkerke door de straten van Veurne marcheerde. Dat was dan ook de gelegenheid om voor de eerste maal hun nieuwe uniformen te tonen aan de Veurnse bevolking. Deze uniformen waren donkerblauw met groen en met een hoge kepie met een witte pluim. Naar aanleiding van deze stoet werd dan ook door de harmonie aan alle wijkmeesters van de stad gevraagd om hun straten met de wijkvlaggen te willen versieren. ’s Avonds werd er dan een banket georganiseerd, waar er door de voorzitter, de kapitein, de bevriende verenigingen ‘de Rhetorica’, de ‘Verenigde Vrienden en de ’Jeune France’, maar ook een vertegenwoordiger van de ereleden, de bestuursraad en de werkende leden een redevoering werd gehouden. De week erop, de zondag, vond er een groot concert plaats in het lokaal, dat gevolgd werd door een bal en de maandag vond er in de tuin van de voorzitter nog een nachtfeest plaats voor de werkende en ereleden van de harmonie, maar ook voor de vereniging Rhetorica en de Verenigde Vrienden. Het feest werd beëindigd met een schitterend vuurwerk. Ter gelegenheid van deze 75ste verjaardag verkreeg de vereniging tot slot nog van de koning een gulden eremedaille en werd Prins Albert tot erelid gehuldigd.
De 7de juni 1903 bezocht Prins Albert de stad Veurne. Hij was sinds 1897 erelid van de harmonie en daarom werd een delegatie van de muziekmaatschappij uitgenodigd op het stadhuis om de Prins te ontvangen. Hierop tekende de Prins in het Gulden Boek van de harmonie. Bij zijn vertrek uit de stad speelde de harmonie nog het nationale volkslied. Nadien werd er nog een concert gegeven op de kiosk op de grote markt. De dag werd afgesloten met een prachtig vuurwerk.
Op verzoek van enkele werkende leden werd het voorstel gedaan om de voorzitter, Julien Andries, te huldigen met een medaillon, als bedanking voor zijn toewijding aan de harmonie. Dat medaillon zou men speciaal bij een kunstenaar laten maken. Het eerbetoon aan Andries vond plaats op 23 oktober 1904, waarbij zijn diensten aan de harmonie door de kapitein in een redevoering werden opgesomd. Hij had de harmonie, na een periode van crisis en onverschilligheid, opnieuw haar waardige status gegeven. Tot slot werd door de harmonie nog een concert gegeven.
Vanaf 1907 werden er maatregelen genomen om de muzikale ijver van de leden wat kracht bij te zetten. Daarom werden extra muzieklessen ingelast, waarbij notenleer en muziekonderricht werden gegeven. Daarenboven werd ook nog een extra partiële repetitie ingericht. De ene week voor de koperblazers, de andere week voor de houtblazers.
In mei 1913 werd de voorzitter Julien Andries-Van Severen gevierd voor zijn 25-jarig voorzitterschap bij de harmonie St.-Cecilia. Hiervoor werden heel wat eerbetuigingen voorzien. Zo kregen alle leden, die eveneens 25 jaar lid waren van de vereniging, een zilveren ereteken. De voorzitter mocht een gouden ereteken ontvangen, dat bij een serenade overhandigd werd, in het bijzijn van de twee bevriende maatschappijen: de rederijkerskamer Rhetorica en de koorzangerskring ‘De Verenigde Vrienden’. Er werd eveneens een klein medaillon gemaakt, de grootte van een frankstuk, om aan alle leden van de harmonie te schenken als aandenken. Vervolgens werd een feestmaal gegeven voor alle werkende leden en ereleden en alle vrienden en kennissen van de gevierde. Hierop werd dan een kader overhandigd met de afbeelding van de muzikanten in uniform en in het midden een foto van de voorzitter. Na het feestmaal werd een concert gegeven, dat gevolgd werd door een bal.
Enige tijd later echter, in september 1913 besloot Julien Andries-Van Severen, om zijn ontslag in te dienen als voorzitter van de harmonie. Toch verloochende Andries zijn genegenheid voor de harmonie niet en aanvaardde hij om beschermend lid te worden. Deze eer werd ook aangeboden aan Mevrouw Andries-Van Severen.
Het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog in augustus 1914 maakte tijdelijk een einde aan de wekelijkse muzikale bijeenkomsten. Niettegenstaande Veurne vlakbij het front lag, waar een zware loopgravenoorlog werd uitgevochten, bleef de stad toch vrij van bezetting. De stad moest wel meerdere malen vijandige aanvallen incasseren, in de vorm van beschietingen en bombardementen. Het spreekt voor zich dat elke vorm van verenigingsleven onmogelijk werd. Ook de harmonie zou gedurende deze vier jaren volledig inactief zijn. De leden van de harmonie waren ofwel ingelijfd bij het leger, ofwel gevlucht naar Frankrijk of naar de omliggende dorpen.
Wanneer op 11 november 1918 de wapenstilstand werd uitgeroepen, vond de harmonie haar lokaal in erbarmelijke toestand terug. Vanaf 1919 keerden de Veurnaars geleidelijk aan naar hun stad terug, maar velen hadden eerst heel wat persoonlijke zaken te vereffenen. Het was pas in de maand april 1919 dat er opnieuw aan het Ceciliagenootschap kon worden gedacht. De eerste taak van het bestuur was te onderzoeken in welke toestand de harmonie zich bevond en of het mogelijk was om de vereniging opnieuw op te richten. Daaruit bleek dat alle oud-muzikanten bereid waren opnieuw de harmonie te vervoegen. Er waren ook nog steeds voldoende instrumenten en financiële middelen aanwezig om de harmonie nieuw leven in te blazen. Dit betekende dat de vereniging aan haar heropleving kon beginnen, om over 4 jaar een groots feest te geven voor haar 100-jarig bestaan.
Uiteindelijk zou de harmonie zelfs nog haar 150-jarig bestaan vieren en is ze tot op de dag van vandaag nog steeds een bloeiende vereniging. Het jaar 2008 vormde daarenboven eveneens een feestelijk jaar, want de harmonie St.-Cecilia van Veurne vierde, dat ze reeds 175 jaar ‘Koninklijk’ is, als oudste vereniging in België, en werd om deze reden vereerd met een bezoek van Prinses Astrid van België.
Bestuur:
In Memoriam:
Voorzitter 2004-2007
Ere-Voorzitter 2007-2009
Muzikant (klarinet)
Bestuurslid
Erevoorzitter 1995-2010
Muzikant (altsaxofoon)
Bibliothecaris
Tambour Majoor
Meter
Bestuurslid
Muzikant (Bas Tuba)
Bibliothecaris
Bestuurslid
Muzikant (Cymbalen)
Muzikant (Trommelaar)
Onze sponsors:
Klik op het logo en bezoek onze sponsor!
Laatste nieuwtjes (via fb):
Geen berichten meer